Dahil bihira umuwi si Ate Lizzie, nagyaya siya mag-out of town kami.
Mga puno at pusa sa exclusive village sa Tagaytay na pinuntahan namin. |
Dalawang unit ang inarkila para sa aming buong magkakamag-anak. Isang regular na kuwartong may queen size bed, pantry at toilet and bath ang binigay sa pamilya namin dahil lilima lang kami kasama ng tatay ko, nanay, at dalawa ko pang kapatid na lalake. Ang isang unit naman ay mas malaki. two storey house na may kusina, dalawang kuwarto sa ibaba, dalawang kuwarto sa itaas, sala, dining area, at balkon. Malaki kasi ang pamilya ng Auntie ko. tatlo sa limang anak niya, may mga anak na ring mga bata at teenagers. Ang isang pinsan ko, dala ang baby niya na inaalagaan ng yaya nito.
Kabigha-bighaning pine trees. |
Pagkatapos ng hapunan, nakapalibot kami sa mahabang mesa at kanya-kanyang kuwentuhan. Si Kuya Leo, naglabas ng bote ng Red Label at nagpatugtog mula sa spotify ng Eighties hits. Tandang-tanda ko pa na nag-request pa ako ng The Promise ng When in Rome. Nandoon ako nakatayo malapit sa Console table na may dalawang malalapad na kahoy sa pader na ginawang shelves.
Nakatayo kami ni Kuya Leo sa magkabilang dulo ng console table.
Kaninang umga, pinagmasdan ko pa ang mga display na nakapatong sa shelves. Mga country figurines, vase at isang puting ceramic letter/file rack.
Party-party pa kami habang kumakanta na ang Depeche Mode sa spotify nang may makita ako sa gilid ng mata ko na lumipad o humagis sa ere. Naglanding ito agad ilang pulgada lang ang layo sa pamangkin kong nakaupo sa mesa. Lumagapak ito at nabasag!
Natahimik kaming lahat. Pinatay ng pinsan ko ang media player ng cellphone niya. Nakita namin sa sahig ang puting ceramic letter holder na basag sa sahig.
Ang console table. Nakapatong ang ceramic letter holder sa second shelf. Pansinin ang basag na letter holder sa tabi ng basket. |
"Anong nangyari?", tanong ng Tiyahin ko.
"Sinong nakasagi?", tanong ng Nanay ko.
Sabay kami ni Kuya Leo sumagot, "Wala."
Pano'ng wala? Di namin mapaliwanag. Bukod samin ni Kuya Leo, wala namang ibang tao na nakatayo malapit sa console table. Kung meron man, makikita namin.
"Ano, multo?", may nagtanong. "May nakasagi diyan!"
Ang yaya ng baby ng isa kong pinsan, nagsalita, "Walang nakasagi. Nagulat nga ako, nakita ko parang may lumipad. Akala ko pa nga, papel." Nakaupo kasi siyang nakaharap ng console table.
Trajectory ng pagbagsak. |
Di namin mapaliwanag kung ano ang nangyari. Pero di kami natakot at kinilabutan. Tuloy pa nga ang kuwentuhan namin pagkatapos noon. Noong gabi, doon pa natulog ang bunso kong kapatid na lalake sa sala. Wala namang nagparamdam o nagpakita. Si Kuya Leo na noong bata pa, madalas pinagpapakitaan at nakakaramdam, wala rin naranasan.
Umuwi kami kinabukasan na di maalis ang tanong sa isip. Ano nga ba talaga ang nangyari? Lamang-lupa ba iyon na naingayan sa ginagawa namin? O espiritu na natuwa at naki-bonding sa pamilya namin?
Pagmasdan ang layo ng pagitan ng console table (sa kaliwa)sa dining table. Sa likod ng unang upuan ito bumagsak. |
Kung totoong nga ang teorya ko, sino sa kanila ang may pinagdadaanang napakatindi na unconsciously nagpagalaw ng letter holder?
****
Mapayapang takipsilim sa inyong lahat.
Close up ng nabasag na ceramic letter holder. |
No comments:
Post a Comment