Kaluskos sa dilim kapag brownout.
Aninong dumaan sa gilid ng iyong paningin.
Boses ng kamag-anak mong tumatawag sa pangalan mo pero alam mong wala naman siya sa bahay.
Pakiramdam na may umupo sa kama habang nakahiga ka at natutulog.
Sitsit sa labas ng bintana kahit wala namang tao roon.
Yabag ng mga paa na umaakyat ng hagdan.
Umiiyak na bata sa loob ng nakakandadong bodega.
Madalas na nadidinig ko ang mga kuwentong ito mula pa pagkabata. Madalas, ito ang kuwentuhan pagkatapos namin kumain ng hapunan magpamilya. Wala pang internet noon. Tuwing hapon lang ang mga soap opera kaya may panahon pang makipagkuwentuhan ang mga tao.
Pero minsan, ang kinukuwento lang, nararanasan mo rin. Dahil minsan, ikaw ang nasa kuwento at nakakaranas ng kababalaghan.
Dahil kasama na ng buhay ng tao ang mga hindi mapaliwanag na karanasan.
Maligayang pagbabasa at mapayapang takipsilim sa inyong lahat.
No comments:
Post a Comment